Κεφάλαιο 3ο

                                                   3.ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ

 " Πόσο γαμάτα είναι εδώ παιδιά ; Προσέξτε που πατάτε γιατί η Φλωρένσια πάτησε σε μια χαραμάδα και σφήνωσε το πόδι της αλλά ως καλό παιδί την βοήθησα να το βγάλει! Γι’ αυτό να έχετε τους φακούς σας πάντα ανοιχτούς όσο είμαστε εδώ. Α! και μια συμβουλή!  Μην ρίξετε καθόλου το φως προς τα πάνω,,.

" Γιατί ρε φίλε?,,

" Ρώτα την κοπέλα σου. Είναι κάτι που φοβάται πολύ!,, Το γέλιο του Τζακ δεν μου άρεσε καθόλου. Το μέρος πρέπει να είναι γεμάτο από αυτά. Πως και δεν το σκέφτηκα, ότι αν θα πάω σε ένα τέτοιο μέρος θα βρίσκονται και αυτά εδώ ;

" Μωρό μου κάτσε δίπλα μου και δεν θα πάθεις τίποτα. Δεν θα αφήσω καμία νυχτερίδα να φάει την καρδία μου!,, Πάντα ο Μπεν είναι τόσο υπερπροστατευτικός που κάποιες φορές καταντάει εκνευριστικό αλλά αυτήν την στιγμή θα την δεχτώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Πήρα αγκαζέ το Μπεν και πλησιάσαμε την παρέα. Άφησα τον Μπεν και κατευθύνθηκα προς την Φλωρένσια, την ρώτησα τι έγινε και αυτή μου απάντησε δείχνοντας το ταβάνι της σπηλιάς. Ήταν γεμάτο από νυχτερίδες. Είδαμε τον Μπεν να πειράζει τον Τζακ χωρίς να καταλαβαίνουμε τον λόγο. Καθώς προχωρούσαμε πιο βαθιά το προαίσθημα γινόταν όλο και πιο δυνατό. Είχα τον Μπεν από κοντά μήπως και γίνει κάτι. Ξαφνικά όλοι είχα χωριστεί σε ζευγαράκια. Η Φλωρένσια είχε πιάσει αγκαζέ τον Τζακ και από το πουθενά ο Μπεν περνάει τα χέρια του από την μέση μου κάνοντας με να αναριγήσω για λίγο. Με βλέπει σκεφτική. 
" Τι έχεις ζουζούνα μου ; ,, Σκέφτομαι λίγο τι να του απαντήσω.
"  Τίποτα μωράκι μου! Απλά ανατριχιάζω και φοβάμαι που πάμε πιο βαθιά. Είναι ασφαλής που κατεβαίνουμε εκεί κάτω ; ,,
" Να μωρό μου. Μην ανησυχείς ,,. Δεν μου άρεσε ο τόνος της φωνής του. Υπήρχε ένας τόνος ανησυχίας. Και ξαφνικά η γη άρχισε να σείεται και βράχοι άρχιζαν να πέφτουνε. Ο Μπεν με πιάνει από το χέρι και με τραβάει προς την έξοδο της σπηλιάς και φωνάζοντας τους άλλους να βγουν έξω. Ακούγονται φωνές και τσιριχτά από τα κορίτσια. Παντού έπεφταν βράχοι και σκόνη κάνοντας πιο δύσκολη την ορατότητα. Οι νυχτερίδες πέταγαν από δω και από κει κάνοντας με να φοβάμαι πιο πολύ. Γλιστράω και πέφτω κάτω. Ο Μπεν με παίρνει αγκαλιά και καθώς σηκώνω το ένα χέρι μου για να το τυλίξω γύρω από το λαιμό του Μπεν νοιώθω ένα  κάψιμο αλλά το αγνοώ για λίγο.
" Μπεν είσαι καλά ; ,,
" Ναι μωρό μου, εσυ ; ,,
 " Ναι, καλά είμαι ,,. Δεν του λέω για τον πόνο που υπήρχε στο χέρι μου. Φτάνουμε στην έξοδο της σπηλιάς και βλέπω ότι δίπλα μας ήταν τα παιδιά  Δεν διακρίνω ποιοι είναι λόγο της πολύς σκόνης. Φτάνοντας έξω η είσοδος της σπηλιάς καταρρέει και η είσοδος της σπηλιάς σφραγίζεται  με βράχους. Μάλλον ήμασταν οι τελευταίοι επισκέπτες της. Τα μυστικά αυτής της σπηλιάς σφραγίστηκαν μάλλον για πάντα. Κοιτάζω γύρω μου. Κοιτάζω τα παιδιά και καταλαβαίνω κάποιος λείπει. Η Ζοζεφίνα, μια φίλη του Μπεν, δεν ήταν έξω. Ουρλιάζω στον Μπεν.
" Μπεν η Ζοζεφίνα είναι ακόμα μέσα, πρέπει κάτι να κάνουμε! ,, Ο Τζακ απαντάει πριν από τον Μπεν.
" Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για την Ζοζεφίνα, λυπάμαι. Την πλάκωσε ένας τεράστιος βράχος. Προσπάθησα να την βγάλω αλλά ήταν αργά. Και πάλι λυπάμαι ,,.
Τελικά είχα δίκιο. Τ ο προαίσθημα μου βγήκε πραγματικό. Τα μάτια μου άρχιζαν να θολώνουν και κάτι υγρό και ζεστό τα πίεζε. Δάκρυα άρχιζαν να κυλούν καυτά και ξαφνικά ο Μπεν με σφίγγει στην αγκαλιά του και αναφιλητά βγαίναν από μέσα μου.Το μόνο που θυμάμαι είναι τα γλυκά και παρηγορητικά λόγια του Μπεν και μετά έπεσα μέσα σε έναν σκοτεινό κόσμο που ο πόνος ήταν ελάχιστος αλλά υπήρχε.          

Κεφάλαιο 2ο

                                         ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

                                                                 

                                                           2. Η ΣΠΗΛΙΑ

    

   " Περιμένετε ρε παιδειά ! Δεν έχω καν στήσει την σκηνή μου ,, . Γιατί πρέπει να είναι τόσο δύσκολό να στήσεις μία σκηνή αφού στα διαφημιστικά φαίνονται τόσο εύκολα να τις φτίαξεις. Σιχαίνομαι τα καμπίνγκ αλλά όλα για τους φίλους δεν λένε." Έλα Ρόζμαρι . Άστα εκεί , θα τα φτίαξουμε μαζί μετά . Διασκέδασε λίγο , γι' αυτό δεν ήρθαμε εδώ ; ,, Είναι σπαστικός  ώρες-ώρες ο Μπεν αλλά είναι καλό παιδί και καλό φιλαράκι." Εντάξει έρχομαι αλλά που είναι ο Τζάκ ; ,, Όλο χάνεται αυτός. Είναι καλό αγόρι , όμορφος , έξυπνος , γλυκός είναι τοκαλύτερο αγόρι που μπορεί κάποιο κορίτσι να έχει." Εδώ με τον Σεμπάστιαν και μιλάνε μάλλον για σένα ,, .

" Τι λένε δηλαδή για εμένα πάλι ; Άσε να μαντέψω ! Λένε παλι για τα οπισθιά μου και τα στοίθη μου και τι φοράω . Έτσι ; ,,

 " Ναι για αυτά λένε . Είσαι καλή !! Τον ξέρεις τόσο καλά ούτε η μάνα του να ήσουν ,, . Ναι ,τον ήξερα καλά αφού περνούσαμε πολλές ώρες μαζί και τον ήξερα από μικρό .

  " Μπέν ; Έχω κακό προαίσθημα γι' αυτό που θα κάνουμε , δεν ξέρω κάτι κακό θα γίνει εδώ και φοβάμαι ! ,, Αυτό ήταν αλήθεια δεν ήθελα να δώσω μία δικαιολογία για να ξεφύγω από όλα αυτά αλλά έτσι μου έλεγε η καρδιά μου , να φύγω μακριά από εδώ γιατί κάτι παράξενο συμβαίνει .

  " Άσε τις δικαιολογίες Ρόζμαρι , άντε πάμε . Τα παιδιά βρήκαν ένα ωραίο μέρος να εξερευνήσουμε. Μάντεψε πού ; ,,

  " Δεν ξέρω . Τί μέρος βρήκαν να εξερευνήσουμε ; ,,

  " Είναι μία σπηλία τόσο βαθιά όσο η διακριτηκότιτα της Φλωρένσιας και είναι λίγο σκοτεινή γι' αυτό πάρε τον φακό  σου , θα τον χρειαστείς. Α και πάρε ένα ζευγάρι γαλότσες και ένα αδιάβροχο μάλλον θα είναι υγρά εκεί ,, .

  " Εντάξει είμαι έτοιμη , τα πήρα όλα . Που είναι όλοι οι άλλοι ; ,,

  " Είναι έξω από την σπηλιά και μας περιμένουν . Ξέρω πως να πάμε εκεί , μην ανησυχεις θα είμαστε εκεί σε λίγα λεπτα ,, .

Δεν ανησυχουσα ότι θα χανόμουν με τον Μπεν στο δάσος αλλά αυτό το προαίσθημα με ενοχλούσε αρκετά και δεν ήξερα τι να κάνω . Πώς θα απαλλαγώ από αυτό το συναίσθημα ;

  " Άντε έλα Ρόζμαρι ! Θα νευριάσουν οι άλλοι και μετά ποιος τους ακούει ,, .

  " Εντάξη έρχομαι. Ξεκίνα πρώτος για να ξέρω που να πάω ,, .

  " Ωραία. Ακολούθαμαι και πρόσεχε που πατάς μπορεί να κρύβεται κανα φίδι κάτω από κάποιο ξύλο ,, .

 " Αλήθεια ; ,,

  " Πλάκα κάνω. Ότι σου πουν αμέσως τα χάβεις ,, .

  " Θα σε σκοτώσω Μπεν. Θα σε βρούνε σε κανένα βαθύ λάκκο που το είχαν σκάψει οι κυνηγοί  και θα πω πως με άφησες πολύ πίσω και σε έψαχνα αλλά μάλλον απομακρύνθηκα από εκεί που ήσουν και πέθανες από αιμοραγία  ,, .

  " Ναι καλά. Εγώ κοριτσάκι μου δεν πέφτω σε λάκκους. Εγώ τα βλέπω όλα και ξέρω τι γίνεται γύρω μου. Α και να τα  παιδεια τα βλέπω. Είδες φτάσαμε πολύ γρήγορα , δεν ήταν τόσο μακριά. Τους βλέπεις ; ,,

  " Ναι τους βλέπω όλους. Πολύ όμορφη η σπηλία αλλά δεν είναι κάπως επικύνδινη ; ,, Στα αλήθεια ήταν μια μαγευτική σπηλιά. Τόσο μεγαλοπρεπείς και μυστηριώδης που ήθελες να μπείς μέσα και να το εξευρνήσεις αλλά ταυτόχρονα είχε το  κάτι το τρομακτικό. Νοιώθω κάτι , μία φωνή που μου λέει να μην μπώ σε αυτήν τη σπήλια. Τέλον πάντων ας το κάνω για  χάρη του Τζάκ που με παρακάλεσε τόσο.

  " Ξύπνα Ρόζμαρι. Τη κάναμε αυτή τη συζήτηση, άντε πάμε ,,.

  " Εντάξη Μπεν άναψε το φακό σου για να είναι έτοιμος και εγώ θα ανάψω το δικό μου ,, .

  " Που ήσασταν παιδεία , σας περιμέναμε. Επιτέλους φτάσατε, ανυπομονούμε να μπούμε μέσα ,, .

  " Η δικιά σου είναι πολύ φοβιτσιάρα Τζάκ . Άντε πήγαινε να την ηρεμίσεις και πάμε να μπούμε στη σπηλιά. Πεθαίνω από την περιέργεια να δω πως είναι από μέσα. Εγώ θα πάω μέσα με τους άλλους , εσείς ελάτε μέσα όποτε θέλετε θα ήμαστε κοντά , ούτες σιάλος θα ακουγόμαστε ,, .
" Έλα Μπεν άντε να μπούμε να τελειώνουμε και να φύγουμε νωρίτερα!,,
" Εντάξη μωρό μου! Άντε πάμε να προλάβουμε και τους άλλους,,. Δεν μου άρεσε καθόλου καθώς μπαίναμε μέσα. Κάτι υπήρχε στην ατμόσφαιρα της σπηλιάς που με κάθε βήμα μου ηλεκτρικές εκκενώσεις  διαπερνούσαν κάθε κύτταρο του σώματός μου. Είμαι τώρα απολύτως σίγουρη ότι η σπηλιά αυτή κρύβει ένα τρομερό μυστικό και ότι κάτι κακό θα συμβεί... Οι σκέψεις μου διακόπηκαν από τις φωνές του Τζακ καθώς μας φώναζε να πάμε από κει. 

Κεφάλαιο 1ο

                                           1. Ο ΧΑΜΟΣ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ.

   Εκεί που νόμιζα ότι η ημέρα δεν μπορούσε να γίνει χειρότερη ο Τάϊλερ Βράντ, το πιο χαζό παιδί της πέμπτης δημοτικού, έβαψε τα μαλλία μου πράσινα με τις μπογιές ζωγραφικής. Ευτυχώς που η δασκάλα μου τον είδε και τον μάλωσε. " Τάϊλερ άσε τη Ρόζμαρι ήσυχη. Πάρε τις μπογιές σου και πήγαινε στο δίπλα θρανίο ,,. Τον είδα να σηκώνεται να πέρνει τις μπογιές του και να πηγαίνει στο δίπλα θρανίο που κανένας δεν καθόταν εκεί επειδή λένε ότι είναι στοιχειομένο αλλάείναι μάλλον βλακείες της έκτης. Οι σκέψεις μου διακόπτηκαν από την φωνή της δασκάλας μου. " Ρόζμαρί μπορείς να έρθεις λίγο εδώ, σε παρακαλώ ,,. Τι έκανα πάλι ; Προχωρόντας είδα ότι τα παιδιά είχαν γυρίσει για να δουν τι έγινε αλλά η δεσποινής Χέδερ είπε να κάνουν ότι κάνουν και να μην ασχολούνται με άλλα θέματα." Ρόζμαρι γλυκία μου ,,. Κάτι δεν πάει καλά δεν με έχει αποκαλέσει ποτέ έτσι ούτεν καν η μητέρα μου.  " Ναι , δεσποινής Χέδερ , έγινε κάτι ; ,, Λες να κατάλαβε ότι έριξα χυμό στη τσάντα του Τάϊλερ ; " Όχι γλυκία μου αλλά πρέπει να σε πάω στη μητέρα σου επειδή σε χρειάζεται τώρα που... ,, Κάτι μου έκρυβε αυτό ήτανσίγουρο και αυτό δεν είναι κάτι καλό , κάτι κακό έχει γίνει. " Ρόζμαρι τώρα είσαι μεγάλο κορίτσι  και πρέπει να τα ξέρεις όλα. Θέλω να είσαι δυνατή με αυτό που θα σου πω. Ο πατέρα σου είχε ένα οδικό ατύχημα και ... ,, Το σκέφτόταν αύτο που ήθελε να πει και η φωνή της ήταν σοβαρή." Ο πατέρας σου πέθανε και η μητέρα σου σε χρειάζεται όσο ποτέ τώρα. Θα σε πάω εγώ στο σπίτι σου ,,. Μετά απόαρκετή ώρα κατάλαβα τι είχε γίνει. Αυτός που αγαπούσα είχε χαθεί για πάντα και δεν θα το έβλεπα πότε πια. Η δεσποινής Χέδερ με πήγε με το αυτοκίνητο μέχρι το σπίτι αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί το φόρεμα μου είχε μουσκέψει από τα δάκρυα και τα μάτια μου πονούσαν αλλά όχι τόσο όσο ο χαμός του πατέρα μου. Όταν φτάσαμε είδα την μητέρα μου έξω από το σπίτι και να με περιμένει. Βγήκα από το αυτοκίνητο και έτρεξα στην αγκαλία της. Με πήρε στην αγκαλιά της και με πήγε στο σαλόνι και καθήσαμε στον καναπέ και κοιταχτήκαμε για λίγο και μετά κλάψαμε η μία στην αγκαλιά της άλλης και ορκιστήκαμε ότι η μία θα φυλάει την άλλη για πάντα. Κλαίγαμε , τα μάτια μας είχαν στεγνώσει και ο πόνος στην καρδία την τόσο δυνατός που με πήρε ο ύπνος και μαζί του εξαφανίστηκε ο πόνος και οι σκέψεις αλλά αυτά ήταν στιγμιαία μέχρι να ξυπνίσεις...